راز دل با تو چه گویم که تو خود راز دلی
کار پرداز دل و سوز دل و ساز دلی
بر سر سدره و بر طوبی و بر شاهق طور
دانه و لانه و بال و پر و آواز دلی
قبض و بسطی که به عنقای دل آید همه دم
چو دفیف است و صفیفش که به پرواز دلی
به درستی دل بشکسته‌ی ما شد حَرَمت
آسفونا ببرد غم که غم انباز دلی
دل دنیا زده را دیده‌ی بینایی نیست
که تو با جاه و جلالت نظرانداز دلی
دل یکی جدول دریای وجود صمدی‌ست
کش تویی آن‌که هم انجام و هم آغاز دلی
مهبط کشتی جود تو بود جودی دل
که چو نُوحش ز در نَوح سرافراز دلی
لیلة‌القدر دل ار نیستی ای روز امید
پس چرا روز و شب اندر ره اعزاز دلی؟
رقّ منشور دل و نقش جمال است و جلال
چشم بد دور چه خوش نقش نظرباز دلی
حسن بی‌سر و سامان و به سر منزل دل
دل و جان باد فدایت که سبب‌ساز دلی
(علامه حسن‌زاده آملی)
