هوالمحبوب مِهر خوبان دل و دین از همه بی‌پروا بُردرُخ شَطرنج نبُرد آنچه رخ زیبا برد تو مپندار که مجنون سرِ خود مجنون گشتاز سَمَک تا به سِماکَش کشش لیلی برد من به سرچشمه‌ی خورشید نه خود بردم راهذرّه‌ای بودم و مِهر تو مرا بالا برد من خَسی بی سر و پایم که به سیل […]

مطرب خوش‌نوا بگو، تازه به تازه نو به نوبادهٔ دلگشا بجو، تازه به تازه نو به نو با صنمی چو لعبتی، خوش بنشین به خلوتیبوسه ستان به آرزو، تازه به تازه نو به نو بر ز حیات کی خوری؟ گر نه مدام مِی خوریباده بخور به یاد او، تازه به تازه نو به نو شاهد […]

وَ لَنْ تَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَداًو هرگز غیر او را پناهی نخواهی یافت… قرآن کریم، سورهٔ کهف، آیهٔ ۲۷ ای دل بیا که ما به پناه خدا رویم (حافظ)

سالها دل طلب جام جم از ما میکردوانچه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد گوهری کز صدف کون و مکان بیرون استطلب از گمشدگان لب دریا میکرد مشکل خویش بر پیر مغان بردم دوشکو به تأیید نظر حل معما میکرد دیدمش خرم و خندان قدح باده به دستو اندر آن آینه صد گونه تماشا میکرد […]